"Na płacz zabrakło łez" – tak zatytułował swoją książkę jej autor: Bernard Waleński.

 Właśnie! zabrakło, a jeśli komuś przez wiele, wiele następnych lat, oczy zaczęły się pocić to starał się ten fakt ukryć w obawie przed władzą. Władza, która założyła specjalny „Instytut Śląski”, nadawała tytułu naukowe, gdzie powstało wiele prac doktorskich i rozpraw habilitacyjnych na temat wyzwolenia Opolszczyzny. Nasi naukowcy jednak zapominali zapytać nas Ślązaków, jak pamiętamy to wyzwolenie.

   W szkole nikt nas nie uczył, nikt nam nie tłumaczył (do dziś) "boguszyckiego Katynia". Postawienie pomnika, tablicy znaku (poza cmentarzem) w innym języku  - bez specjalnego zezwolenia - na Opolszczyźnie ,  to zamach na rację stanu a media to jeszcze dziś podsycają.  Cała Polska  szuka prawdy w archiwach o Katyniu - ponosząc przy tym w zeszłym miesiącu wielką ofiarę .

  Gdzie znajdziemy naszą  prawdę! Prawdę o martyrologii Ślązaków nie tylko w Boguszycach. Kto o tym napisze, by chociaż moje wnuki mogły się tego uczyć w szkole? Bo na moje dzieci już za późno, tu działania władzy (naszej władzy) okazały sie bardzo skuteczne.

   Z Opola do Boguszyc czy do Brynicy można dojechać na rowerze, nikt nie pojechał, nikt nie zapytał, nikt nic nie napisał.

 Gorzką mamy satysfakcję, że i Polaków w szukaniu prawdy - spotkał ten sam los. Katyń!

   Dosłownie kilka dni temu miałem okazję poznać Autora pana Bernarda Waleńskiego (bardzo sympatyczny w rozmowie), który jako pierwszy odważył się odsłonić rąbek tajemnicy. Uczynił to zupełnie przypadkowo jak podczas naszej rozmowy wyznał. Znalazł mnie w Internecie i przyjechał do Folwarku miał do mnie sprawę na  temat (ogrzewanie wody za pomocą promieni słonecznych na działce Jego córki). Ale po kilku minutach rozmowy okazało się, że mamy wspólne zainteresowania i przyznał się, że to właśnie On jest autorem „Na płacz zabrakło łez”.

  Temat „wyzwolenie” - Boguszyc, Brynicy i wielu innych miejscowości to było tabu. Nawet On (jako redaktor Trybuny) nic o tym nie wiedział ani słyszał, dlatego ta unikalne książeczka ukazała się dopiero w 1990 roku a jej nakład 10 000 egzemplarzy bardzo szybko się rozszedł i nikt nie jest zainteresowany wznowieniem następnego wydania. Ja mam tą książeczkę już od dawna a teraz także z dedykacją autora. Można jednak znaleźć całość w Internecie pod adresem:  http://boguszyce45.blog.onet.pl/

   Dziś w obawie przed władzą, nie musimy płakać w ukryciu - nie musimy milczeć, ale nasze oczy „pocą” się coraz rzadziej a bezpośrednich świadków tamtych ponurych dni wśród nas, coraz mniej. Dziadka Andrzeja Niestrój, ojca mojej matki, miedzy innymi ofiarami w Brynicy, spotkał podobny „Boguszycki” los.

   Każda wojna jest straszna, pewno na naszym cmentarzu pochowano również któregoś z oprawców w Boguszycach. Pozbierano ich w naszej okolicy przeszło 500 a kości złożono w Folwarku, wielu jednak zakopano gdzie padli bo po dwóch miesiacach (od 21 stycznia do 20 marca 1945r,) nie było co składać ani zbierać zwłok poszarpanych przez lisy i dziko wałęsające się psy i świnie. Oni tu nie przyszli dobrowolnie, ich matki nie urodziły „oprawców” to wojna – polityka – zrobiła z nich tymi czym byli. Wielu z nich nie doszło do Berlina, ich matki tak samo płakały – z małą różnicą - my Ślązacy w ukryciu.

Warto uczyć się historii naszej śląskiej ziemi, jest piękna ale i  tragiczna na przestrzeni dziejów. Trzeba pamiętać do czego prowadzi wojna, ale kiedyś musi nadejść chwila wybaczenia.   

Pani burmistrz Róża Malik, poinformowała mnie dzisiaj, że w niedzielę 9 maja 2010 o godzinie 14: na naszym cmentarzu w Folwarku ma taka chwila nastąpić. Nie znam szczegółów, wiem tylko, że inicjatywa wyszła z Boguszyc a chwila ma mieć charakter nabożeństwa - czysto liturgiczny

     A słowo "wybaczamy".........stało się faktem.

Godzina 14:00  "Cmentarz Poległych" w Folwarku i okolicy.

Z inicjatywy ks. proboszcza z Boguszyc 9 maja 2010 roku na nabożeństwie zebrali się potomkowie ofiar "Boguszyckiego Katynia",  mieszkańcy pamiętający  tamte wojenne czasy i młodzi, dla których to jest historia o której niewiele słyszeli.

   Było "radio", liczni przedstawiciele prasy, ale żadnych sensacji nie zastali. Nie było transparentów, heilowania, ani podobnych gestów. News flash - będą mało ciekawe, bo zebrani mieszkańcy w swoich rękach trzymali tylko książeczki do nabożeństwa.   Modląc się złożyli kwiaty, znicze - wybaczyli, rozchodząc się w zgodzie do swoich domów.

 Parafię Chrząszczyce, reprezentował ks. proboszcz, który  wspólnie z proboszczem z Boguszyc, prowadzili modlitwy przy zaimprowizowanym ołtarzu na "ruskim cmentarzu''.
 Bardzo wymowny obraz - ołtarz na tle czerwonej  gwiazdy.
   Poczty sztandarowe wszystkich szkół naszej gminy z reprezentacją nauczycieli i młodzieży, sztandar Straży Pożarnej, i młodzieżowa orkiestra dęta "Kaprys" DFK Źlinic, nadały nabożeństwu charakter  oficjalny.

 Obecna była nasza władza z panią Burmistrz na czele. Nie zabrakło przedstawiciela Mniejszości Niemieckiej na Śląsku Opolskim w osobie jej przewodniczącego. Pierwszy "odważny", który po wielu latach milczenia opisał "boguszycki katyn" autor "Na płacz zabrakło łez" pan Bernard Waleński,  wzruszony również uczestniczył w tym pojednaniu.

Na stronie internetowej "Folwarku" przeczytałam o odprawionym w dniu 9 maja br. nabożeństwie w intencji ofiar wojny i pojednania między narodami.
Proszę wybaczyć, że za pośrednictwem Pańskiej poczty internetowej pragnę wyrazić gorące podziękowanie dla wszystkich Inicjatorów, Organizatorów i Uczestników tej uroczystości. Serdeczne Bóg Zapłać składam Ks. Proboszczom: ks. dr. Józefowi Mikołajcowi i Ks. dr. Krystianowi Ziaji.

Z wdzięcznością i pozdrowieniem

Adela Baron

Ps. Sprawy są mi bliskie, gdyż wśród ofiar w Boguszycach są i moi krewni.