Według legendy miał bogatych rodziców. Bogactwem, które odziedziczył chętnie dzielił się z ubogimi.

 Podczas jego niedzielnych odwiedzin w naszym kościele parafialnym, młodzi klerycy z U.O. – przedstawili licznie zgromadzonym dzieciom jego historię. Krótko, ale  w bardzo sugestywny sposób.
  
  Wyróżniał się pobożnością i miłosierdziem, ale także uczuleniem na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców, swoim znacznym majątkiem, chętnie dzielił się z potrzebującymi. Mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Będąc biskupem Miry podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne, a cuda, które czynił, przysparzały mu większej jeszcze chwały.

 Po długim (bo urosła mu długa siwa broda), gorliwym, pełnym dobrych uczynków życiu około 350 roku po narodzeniu Chrystusa, zmarł. Gdy Mirę (obecnie Demre) opanowali Arabowie (1087r.), kupcom włoskim udało się zabrać jego relikwie i przewieźć do Bari w południowych Włoszech.