Czytając Dzieje Apostolskie, w święto Szawuot -  zwane też Świętem Żniw, Pięćdziesiątnicą lub Zielonymi Świątkami,  kiedy upłynęło 50 dni od ukazania się uczniom Jezusa,  uformowała się pierwsza wspólnota chrześcijańska. Na uczniów zstąpił Duch Święty w postaci widzialnych języków ognia, udzielając uczniom mocy do głoszenia Dobrej Nowiny o zmartwychwstaniu Jezusa.

W pierwszych wiekach ze względu na brak wolności religijnej, chrześcijanie nie budowali świątyń, lecz spotykali się w domach. Od  samego początku nastąpiły prześladowania. Początkowo miały lokalny charakter i były często wynikiem sporów chrześcijan z władzami. Pierwsza na szeroką skalę fala prześladowań chrześcijan, wiąże się z pożarem Rzymu w 64 r., o podpalenie, którego cesarz Neron oskarżył chrześcijan. Ostatni akt prześladowań nastąpił za cesarza Dioklecjana (284-305), który próbując uratować upadające imperium rzymskie poprzez kult władzy cesarskiej, połączył motywy polityczne z filozoficznymi.  Prześladowania przerwał częściowo edykt tolerancyjny cesarza Galeriusza z 311, a w pełni tak zwany edykt mediolański z 313 r., wydany przez współcesarzy Konstantyna i Licyniusza. Chrześcijanom zezwolono na budowanie kościołów, a w 321 r. Konstantyn ogłosił niedzielę urzędowym dniem odpoczynku.

  Początek IV wieku. Zaczynają pojawiać się kościoły, często w miejscu męczeńskiej śmierci chrześcijan lub nad ich grobami, a więc tam, gdzie już istniał kult świętych. Jeśli to nie było możliwe, troszczono się, by w kościele znajdowały się przynajmniej relikwie. W ten sposób kościoły zyskiwały swoich patronów.

 Dzień, w którym w liturgii wspominano owego patrona, stawał się świętem kościoła i parafii z nim związanej. Wraz z rozwojem nauki o odpustach (Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy) dołączono możliwość ich zyskiwania w dzień święta patronalnego danego kościoła, a sama uroczystość zyskała miano Odpustu Parafialnego.

Fotografia pamiątkowa
" Pozdrowienia dla Przysieczy"