Wakacje u Farourza Chrząszczyce 8 czerwca 2011 rok

Wakacje u Farourza
Chrząszczyce 8 czerwca 2011 rok

Dziś, korzystając z zaproszenia ks. proboszcza Krystiana, poczułem się na chwilę - jak na wakacjach i zazdrościłem beztroskim dzieciom wesołej, niczym nie skrępowanej zabawy na terenach Chrząbeckey plebani. Chciałem być tam od samego rana, ale obowiązki mi nie pozwoliły, dotarłem dopiero na godzinę 11:00, gdy dzieci kończyły - chyba drugie śniadanie.

Kiedy zobaczyłem tak liczną grupę dzieci, pomyślałem: dla organizatorów takie wakacje to wielkie wyzwanie i wielka odpowiedzialność. Sam przez prawie 40 lat zajmowałem się pedagogiką, wprawdzie nie z takimi małymi, ale nasto i więcej - latkami, wiem jak szybko młodzi się nudzą a wtedy mają różne pomysły, nie zawsze odpowiednie.

Dlatego organizatorom - ks. Proboszczowi, Parafialnemu Zespołowi "Caritas", nauczycielkom Weronice Michalik , Gabrieli Tomechna , Halinie Konsek, Klaudi Milek, studentkom: Danieli Chudalla, Sylwi Jurkowskiej, Dominice Gambiec, rodzicom Gitcie Przybyła, Stefani Lazik należą się słowa największego uznania i podziękowania.

Tu nie może zabraknąć Pań, które zadbały o to, by dzieci nie były głodne. Śniadania dzieciom przygotowywały pani Anna Witek i Helena Szemainda - dziękuję! w imieniu dzieci,

Pani Klaudia poinformowała mnie (Dziękuję !), że na Wakacje u Farourza najwięcej przychodzi dzieci z Chrząszczyc, potem w kolejności, Złotniki, Górek i Folwarku, czasami również z Zimnic. Średnia frekwencja wynosiła 70-80 dzieci - podczas dwutygodniowego turnusu (27/06 - 08/07- 2011 w godzinach 9:oo do 14:oo.

Interesowało mnie, jak organizatorzy radzą sobie z tak liczną - wiekowo zróżnicowaną (3 -4 do 15 lat) grupą dzieci na terenie plebani. Przecież to prawie jak wojsko w koszarach.

Z moją kamerą mogłem swobodnie obserwować, bo dzieci szybko przestały mnie zauważać. Potworzyły się grupki a każda zajęła się swoją ulubiona zabawą. Maluchy poszły do piasku, chłopcy do piłki, melomani do swoich gitar, dziewczyny znalazły miejsce na trawie i coś malowały, a inni zagrali w dwa ognie, jeździli na deskorolkach, albo bawili się skakanką. Nikt nikogo nie kierował, w której grupie jego miejsce. Dzieci zmieniały miejsce zabawy zupełnie jakby bez kontroli. Opiekunowie w tym czasie tylko asystowali (bez ingerencji) w to co robiły dzieci. Byłem tam około dwóch godzin i nie widziałem ani jednego znudzonego dziecka.

Stałymi punktami tych spotkań, jak mnie poinformowała pani Klaudia jest: "wspólny śpiew na schodach plebani, drugie śniadanie poprzedzone modlitwą „Panie Jezu, nasze Słonko, pobłogosław to jedzonko i tych, którzy je przygotowali”, czasami organizujemy dzieciom jakieś zawody."

Dzieciom wystarczy stworzyć odpowiednie warunki (zapewnić opiekę i bezpieczeństwo) a one już sobie same jeśli są w grupie, poradzą.

W lecie , jak mi wiadomo, dzieci lubią wodę. To chyba jedyny minus "Wakacji u Farourza", brak choćby małego basenu, ale może kiedyś stanie taki na plebani.
Czasami, ostatniego dnia spotkań , proboszcz pozwala na „takie lanie”. Wtedy dzieci mają olbrzymią frajdę, powiedziała pani Klaudia.

A atmosferę tam panującą zarejestrowała moja kamera.