Piotr Smolin  1926 - 2012
ps. Pejter Jajsiów

powrót

Wyrastał w wielodzietnej rodzinie na mężnego chłopaka. Nie znam jego lat młodzieńczych, ale tragedie II Wojny Światowej nie ominęły jego najbliższych. Jego dwaj starsi bracia Józef i Aleks jako ranni żołnierze przebywali w styczniu 1945 w polowym szpitalu (Karczma Zeflika przy ul Krapkowickiej  w Folwarku) Wycofujące się wojsko niemieckie,    nie zdążyło ewakuować  swoich rannych przed atakującymi sowietami, i jak zeznali świadkowie - sowieci wszystkich rozstrzelali, również dwóch Jego braci.  
 . 

On w tym czasie jako 18 letni chłopak, również nosił mundur i podczas odwrotu w okolicach Głogówka w Jego kolumnę trafił pocisk. Padło wielu i On również. Jak zbierali poległych, Jego też załadowali na wóz, który kierował się na prowizoryczny cmentarz. Ale nie zdążyli ich jeszcze pochować bo wojska sowieckie były już za nimi. "Zostawili nas -
tak wspominał Peter Jajsiów - jak później  nas chcieli pochować stwierdzili, że nie jestem ranny tylko zostałem ogłuszony i przez kilka godzin byłem nieprzytomny   - no i tak trafiłem do niewoli sowieckiej".
 

Beata S. .... pamiętam jak pracował w RSP w Boguszycach to dzieci za nim biegały, bo zawsze miał dla nich cukierki w kieszeni, pamiętam też, że bardzo wspomagał dom dziecka, a  dla swoich  bratanków, którzy z nim mieszkali był zawsze drugim najlepszym ojcem.

Ja od siebie więcej dodawać nie muszę. Rzeczywiście nasze spotkania były raczej okazyjne, nigdy nie było rozmowy o polityce, czy sąsiadach. Nigdy nie widziałem go zdenerwowanego, nigdy nie mówił podniesionym głosem.  Zawsze o pogodzie,  jak rośnie na polu, jaka tam woda w Odrze, o kapliczce, która stoi już przeszło 300 lat na Jego rodzinnych polach,  to był zawsze temat ze względu na moje historyczne zainteresowania,  że coraz gorzej mu z oczami - ostatnio już prawie oślepł.
 

Nie był  odludkiem, nie stronił od towarzystwa. Gdy miał jeszcze odpowiednie zdrowie, bawił się z nami na różnych imprezach. Przez trzy lata wieś powierzyła mu mandat sołtysa (1951-1954) - to były trudne lata - lata stalinowskiego reżimu. Opiekował się naszą kaplicą wiejską, przez lata był dzwonnikiem.

W Jego imieniu modlitwą prośmy Pana, aby wyznaczył mu wielki łan pola, który będzie mógł na wieki uprawiać.
 A wszyscy możemy to poświadczyć, że tu na Ziemi całe swoje życie orał, siał, i zbierał plony
 i czynił to dobrze - bardzo dobrze !

 swoim przykładem -  siał dobro wśród nas!

 

Requiscat  In Peace
 w cieniu naszego pięknego kościoła

rudolf z folwarku

powrót