Śląsk, który w 1945 roku otrzymali Polacy w „prezencie” od J. Stalina w zamian za Kresy, stanowił dla nowej władzy nie lada problem. Nowi  osadnicy na Śląsku wypędzeni przez nową władzę  ze swoich siedzib na Kresach,  określani jak repatrianci, czuli się oszukani, bo to nie była ich Patria. Całe jedno pokolenie Kresowiaków [ ks. Prof. Dr hab. Andrzej Hanich -   http://www.kresykedzierzynkozle.home.pl/page132.php] przesiedziało na walizkach z nadzieją na powrót.

  Losy Kresowiaków (1940 - 1945) są bardzo podobne do Tragedii Górnośląskiej (1945-1953), a pamięć o jednych i drugich  była przez lata politycznym tematem tabu, wstydliwą kartą historii, starannie ukrywaną przed społeczeństwem.

Komuniści zdawali sobie sprawę z tego, że kultura, a  w dodatku niemiecka, w szerokim pojęciu, którą tu zastali, stanowiła dla nowych osadników truciznę duchową  bo świeżo mieli w pamięci Powstanie Warszawskie, obozy, holocaust, dlatego cały Śląsk  nazwano Ziemiami Odzyskanymi, aby podkreślić w ten sposób, że ziemie te w przeszłości należały do Rzeczypospolitej.

Już  przed zakończeniem II wojny przygotowali plany utylizacji tej kultury, a co nie dało się utylizować, wszelkimi dostępnymi środkami niszczono fizycznie, aby uzasadnić  „odwieczną polskość Śląska”.

I to się udało.

 Polscy historycy z nacjonalistycznej  „szkoły autochtonicznej” doszli do wniosku, że: kultura Łużycka była dziełem „Protosłowian” a Słowianie byli jedynymi tubylcami na Śląsku.. ( Norman Davies „Mikrokosmos” str. 71)

Dlatego właśnie  dziś, w czasach wolności, ta odradzająca się niemiecka kultura na Śląsku smakuje Polakom jak mocno przesolona zupa. Komuna przez pół wieku skutecznie zdeformowała polskie kubki smakowe, które zostały negatywnie uczulone na  całą niemiecką kulturę, a niemiecka zupa … staje się jadalna dopiero gdy dolejemy do niej dużo wody, a ustawione na nowo  niemieckie  znaki przy drogach, zamalujemy.

 Żadne media, żaden znany historyk, żaden znany literat, czy zwykły dziennikarz, w obawie przed utratą „chleba” - również wolności,  do czasów „mszy pojednania”  tego tematu nie podejmował. Jesień 1989 roku wniosła do Europy wiele historycznych zmian. - Mur Berliński padł w nocy z czwartku 9-go  na piątek 10 -  listopada 1989r, po przeszło 28 jego latach istnienia.

 W Krzyżowej, 12 listopada 1989 po 44 latach "msza pojednania" - Helmut i Tadeusz - według nacjonalistycznej propagandy - odwieczni wrogowie,  historycznym gestem, przekazali sobie Znak Pokoju - tama milczenia i zakłamania została przerwana
.

Dziś nie tylko możemy, ale musimy sobie uświadomić, że nasi zachodni sąsiedzi są bogatsi o 6 wieków historii. Już w II w. n.e. Germanie stykali się z kulturą Cesarstwa Rzymu. Słowianie na kartach historii pojawili się dopiero kilka wieków później. 

 Docenili to synowie Władysława II (Wygnańca) sprowadzając w XIII w. na Śląsk niemieckich osadników. Śląsk od tego czasu,  przez następne wieki był w wielu granicach państwowych, ale nie zmieniał swojego charakteru.  Pozostał wielokulturowy, z przewagą kultury niemieckiej i był najbogatszą dzielnicą Europy. W moim Folwarku do 1935 roku funkcjonowały dwie szkoły podstawowe (polska i niemiecka), a na Górze świętej Anny do czerwca 1939 roku msze święte odprawiane były również w dwóch językach.