Stefan Warzecha-Przewodniczący Rady Powiatu Opolskiego, Leonarda Płoszaj -Wicestarosta Opolski, Róża Malik-Burmistrz Prószkowa, Klaudia Lakwa-Przewodnicząca Rady Gminy, Sybilla Stelmach członek Zarządu Powiatu Opolskiego,  Krzysztof Wysdak członek Zarządu Powiatu Opolskiego, ks. prof. Andrzej Hanich-proboszcz Parafii Św. Jerzego w Prószkowie, Norbert Rasch-Przewodniczący TSKN na Śląsku Opolskim,  Lucyna Danel-Dyrektor DPS w Prószkowie, Ryszard Ciupek-Wicedyrektor DPS w Prószkowie, Teresa Smoleń-Dyrektor Szkoły Podstawowej w Prószkowie,  Stefania Smarzlik- dyrektor Przedszkola Publicznego w Prószkowie, Joanna Rasch- dyrektor Publicznego Gimnazjum w Prószkowie,  Krzysztof Cebula- Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Rady Powiatu Opolskiego, Leonard Pietruszka- Przewodniczący Komisji Polityki Społecznej Rady Powiatu Opolskiego,  Norbert Halupczok-Przewodniczący Komisji Gospodarczej Rady Powiatu Opolskiego,  Danuta Sobera Dyr. Zespołu Szkół im. Józefa Warszewicza w Prószkowie,  Maria Chudala- dyr. Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Złotnikach, Halina Łysak – dyr. Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ligocie Prószkowskiej,   Alina Wasilewska- dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Boguszycach, Barbara Dziubałtowska - Dyrektor Biura Oświaty Samorządowej w Prószkowie,  Barbara Krawczyk Dyrektor Przedszkola Publicznego w Górkach, Joanna Olender- dyr. Przedszkola Publicznego w Zimnicach Wielkich,  Maria Kubat,  Marek Zgoda-kierownik Zespół Szkół w Prószkowie,  Lech Olczyk - Nadleśniczy Nadleśnictwa Prószków,  Arnold Kuc-Zakład Usług Leśnych,  Antoni Piechota-Imex Piechota, prof. Joanna Rostropowicz, Józef Tomasz Juros, Ks. Piotr Maniurka-Muzeum Diecezjalne, Jolanta Głowacka ZS Prószków, Rudolf Zmarzły, Florian Ciecior- zastępca Wójta Gminy Chrząstowice, Marek Leja Wójt Gminy Dąbrowa, Paweł Smolarek Wójt Gminy Komprachcice, Andrzej Puławski Wójt Gminy Murów, Ilona Lenart Sekretarz Gminy Popielów, Krzysztof Mutz - Wójt Gminy Tarnów Opolski, Joanna Parys Sekretarz Gminy Tułowice. Krzysztof Spałek - Uniwersytet Opolski.

Miejscowość Prószków, a przede wszystkim sam instytut, leży w zdrowej okolicy w powiecie opolskim. Wokół rozciągają się lasy iglaste, które na południowy zachód sięgają aż po Pradziada i Kotlinę Kłodzką, oferując fascynujący widok aż do w/w miejsc; również dolina Odry z bazaltowym kręglem Góry św. Anny, u podnóża której uprawiane są owoce na wielką skalę, oferuje przepiękne widoki krajobrazu.

Instytut jest oddalony od miejscowości Prószków o 2 km, a od miasta Opola o 11 km. Leży on 185 m nad poziomem Bałtyku; 50 stopni 30 minut szerokości północnej i 30 stopni 30 minut długości wschodniej.

Między Opolem a Prószkowem kursuje autobus pocztowy, który z Prószkowa wyjeżdża o 6 rano i o 13.35 po południu do Opola, i ten sam o 9 do południa i o 6 wieczorem sprzed cesarskiego urzędu pocztowego w Opolu do Prószkowa.

Prószków posiada urząd pocztowy i telegraficzny, seminarium nauczycielskie, szkołę dla leśników, instytut mleczarski, cesarskie nadleśnictwo, domenę królewską, parafię katolicką i ewangelicką.

Sam Instytut został otwarty 1 października 1868 r na podstawie zarządzenia ministra ds. rolnych.

 Pierwszym dyrektorem został Gustav Stoll - twórca i budowniczy instytutu.

Główne zadania nowej placówki to:

-  dostarczanie dobrze wykształconych i rzetelnie opisanych drzew i krzewów na potrzeby gospodarstw sadowniczych,

-  prowadzenie prac badawczych,

-  kształcenie na poziomie podstawowym i wyższym w zakresie ogrodnictwa,

-  aklimatyzowanie roślin owocowych: drzew, krzewów i winorośli.

Statut nadany w roku założenia bardzo szczegółowo określał urządzenie całego areału. Miały się tam znaleźć:

1. Szkółka drzew owocowych dla właściwie oznaczonych wszystkich gatunków, z drzewami  

owocowymi, jagodami, orzechami i winoroślą,

2. Owocowy ogród wzorcowy,

3. Park owocowy w celu nauki przycinania drzew,

4. Arboretum,

5. Pędownik dla drzew owocowych i winorośli,

6. Ogród warzywny,

7. Stacja doświadczalna do konserwowania przerobu owoców.

W celu ochrony przed wiatrami z północy został zasadzony szpaler drzew na granicy działek należących do Instytutu (do dzisiejszego dnia szpaler ten zwany przez miejscowych „Anlagą” łączy Prószków z Pomologią).

Szczegółowo opisano także warunki nauki i pobytu studentów w Instytucie.

Nauka odbywała się w cyklu dwuletnim (wyższym) i trzyletnim (podstawowym). Przy rekrutacji wymagana była tzw. Mała Matura.

W ramach przedmiotów ogólnokształcących nauczano:

botaniki, chemii, fizyki, mineralogii, zoologii, matematyki i rachunków,

a przedmiotów zawodowych m.in.:

ogólnej budowy roślin, sadownictwa, pielęgnacji drzew owocowych, pomologii (nauki o owocach) użytkowania owoców, przycinania drzewek, uprawy winorośli, warzywnictwa, uprawy roślin przemysłowych, urządzania parków, geometrii wykreślnej i rysowania z  natury, geodezji i prac niwelacyjnych.

Istniały również przedmioty dodatkowe takie jak: księgowość, pszczelarstwo i hodowla jedwabników.

Dla uczniów mających braki, przybyłych z innych państw lub małoletnich przewidziano semestr wyrównawczy.

Opłaty za semestr wynosiły w pierwszym roku 30 talarów za kurs podstawowy i 40 talarów za wyższy.

Dodatkowo za internat, ogrzewanie i oświetlenie, łóżko i pościel  7 i ½ talara na semestr z góry. Za wyżywienie studenci nie płacili, ale byli zobowiązani do pracy w ogrodzie i przy zwierzętach.

Ważnym powodem umieszczenia Instytutu w Prószkowie była Królewska Akademia Rolnicza powołana w 1847 r. z jej dorobkiem naukowym i praktycznym. Część docentów dochodziła na zajęcia na Pomologię. Ukończenie Instytutu było honorowane dyplomem, na którym podpisywali się dyrektor Instytutu i rektor Akademii.

Uczelnie w Berlinie i we Wrocławiu pozazdrościły Prószkowowi najstarszego na Górnym Śląsku ośrodka akademickiego i w roku 1881 ( dzięki ich wpływom ) Królewska Akademia Rolnicza w Prószkowie została rozwiązana. Część jej pracowników naukowych i zbiorów została przeniesiona na uczelnie we Wrocławiu i w Berlinie. Część biblioteki z zakresu pomologii i innych przedmiotów wykładanych w Instytucie została przeniesiona z zamku do biblioteki w głównym budynku Pomologii.

Poza studiami prowadzone były na przełomie wieków różnego rodzaju kursy. M.in.:

Dla inspektorów szkolnych – jak prowadzić ogródki przyszkolne

Dla dróżników, jak dbać o drzewa przydrożne

Dla powiatowych inspektorów budowlanych

Kurs przycinania drzew dla ogrodników i rolników

Kurs sadowniczy dla leśników

Kurs dla pań domu, których nie stać na ogrodnika

Kurs na temat chorób roślin

Kurs wyrobu wina porzeczkowego i jagodowego

Kurs wyrobu wina owocowego

Kurs dla przyszłych leśników  ( dla uczniów szkoły leśnej w Prószkowie)

Kurs dla przyszłych nauczycieli (dla seminarzystów z Prószkowa)

Ponadto prowadzono wykłady wyjazdowe, prace rzeczoznawców, określanie gatunków drzew, udział w wystawach rolniczych, usługowe wyciskanie soku, pośrednictwo pracy dla wyszkolonych ogrodników, oprowadzanie po Instytucie wycieczek.

W 1892 r na emeryturę przeszedł dr Gustav Stoll, a dyrektorem został jego syn prof. dr Rudolf Stoll, który prowadził placówkę aż do roku 1911. Głównym jego zadaniem była obrona Instytutu przed próbami jego przeniesienia w inne miejsce i likwidacji placówki w Prószkowie. Po zabezpieczeniu pracy Instytutu przeprowadzono niezbędne zmiany w programie nauczania – skrócono go o 2 semestry, jednak ilość i zakres kursów nie uległa zmianie. Jako uzupełnienie inspektów ogrzewanych końskim obornikiem, pojawiły się szklarnie.

Poza badaniem roślin przeprowadzano badania technik ogrodniczych, np. zachowanie się różnych rodzajów szkła w inspektach i szklarniach. Innym ciekawym eksperymentem była budowa dwóch pergoli i pomalowanie jednej na biało i drugiej na czarno - oczekiwano, że na czarnej owoce będą szybciej dojrzewały z powodu absorbcji ciepła. Doświadczenie pokazało, że jest jednak inaczej - to na białym szybciej następowały biologiczne procesy.

W 1911 r. dyrektorem został radca  Otto Schindler, który przeprowadził ośrodek przez czas wojny i plebiscytu. Po powołaniu Schindlera na dyrektora Wyższej Szkoły Ogrodniczej w Pillnitz, na jego miejsce w 1922 r. powołano Heinricha Zeiningera, dotychczasowego dyrektora Ogrodu Królewskiego w Poczdamie.

W roku 1923 Instytut został wcielony do Śląskiej Izby Rolnej a w 1924 r. odchodzi dyrektor Zeininger.

Dzięki wsparciu finansowemu ze strony rządu i Izby Rolnej nastąpiło odnowienie istniejących obiektów, budowa nowych i wymiana wyposażenia. W 1928 r. powstały nowe trzynawowe szklarnie o powierzchni 800 m2 i dwie nowe szklarnie dla ogórków.

W 1931 r. powstały w części warzywnej nowe obiekty, została rozbudowana sieć elektryczna, powstały ogrody kwiatowe, a Prószków zaczął specjalizować się w uprawie chryzantem. Był też miejscem, w którym odbywały się światowe wystawy tych kwiatów.

W latach 30 XX wieku na terenie Pomologii powstała stacja ornitologiczna znana w całej Europie.

Z żywych do dziś sukcesów Pomologii możemy wymienić 2 rodzaje podkładek pod jabłonie, oryginalne odmiany brzoskwiń i słynne truskawki Koenigin Luise, wyhodowane przez dyrektora Instytutu Franza Goeschke w 1905 r., do niedawna jeszcze występujące w przydomowych hodowlach na terenie byłego NRD.

Królewski Instytut Pomologiczny był miejscem pracy naukowej i wychowawczej, miejscem spotkań dla ludzi ciekawych świata i żądnych wiedzy z całej Europy - świadczą o tym wpisy na listach studentów i zakres biblioteki Akademii i Instytutu. To tutaj propagowano zdrowy stylu odżywiania, pokazywano dobre przykłady współpracy nauki, rolnictwa i gospodarki. Pomologia w Prószkowie to miejsce kształtowania gustów poprzez architekturę budynków i urządzeń ogrodowych. To prawdziwe wzgórze Akademosa, choć nigdy tej nazwy nie było temu miejscu dane używać.