Dopiero od niedawna - 8 marca każdego roku  cały cywilizowany świat świętuje „Dzień Kobiet”. 

Być kobietą i mieć równe prawa, do edukacji, własności , honorów i równych funkcji, którymi szczycili się mężczyźni, było (i jest) dla tych ostatnich, od zarania dziejów - czymś nie do pojęcia. Kobieta ma prawo wyjść za mąż, rodzić dzieci i zajmować się pielęgnowaniem domowego ogniska.

Kobieta kierownik, dyrektor, profesor, minister, (może i Prezydent) to pojęcia, które jeszcze dziś  przekraczają naszą wyobraźnię. To z naszym zdaniem zawsze się liczono, to my mężczyźni zyskiwaliśmy uznanie społeczeństwa spełniając swoje ambicje w różnych dziedzinach życia.

Ale XX wiek to nie tylko dynamiczny rozwój techniki: elektryczność, elektronika, telewizja, lotnictwo, szybkie samochody, komputery, dwie wojny światowe, bomby atomowe, loty na księżyc, satelity, ale i (bardzo) powolna  zmiana naszej męskiej  mentalności.

 Ruchy emancypacyjne XIX wieku zaowocowały sukcesami i kobiety uzyskały równe prawa. Nie był to akt jednorazowy, ale wieloletni proces rozciągnięty w czasie - cały wiek.  Kilka interesujących dat, kiedy kobietom przyznano powszechne prawa wyborcze.

1893 – Nowa Zelandia, 1902 – Australia, 1913 – Norwegia, 1915 - Dania i Islandia, 1917 – Holenderkom, Kanadyjkom i Rosjankom, 1918 – Polkom, 1918 – Austria, Niemcy,  1920 – Stany Zjednoczone, (przyznanie równych  praw), ale już w 1909r.  świętowano pierwszy Dzień Kobiet, 1931 – Hiszpankom, 1944 – kobietom we Francji, 1945 – Włoszkom, 1952 – Greczynkom, 1971 – kobietom  w Szwajcarii, 1931 – kobietom w Portugali, 2005 – kobietom w Kuwejcie. Ostatnio  2014 rok – w Tunezji nadano kobietom prawa równe z prawami mężczyzn.

Pierwszym międzynarodowym dokumentem potwierdzającym zasadę równości kobiet i mężczyzn była podpisana w 1945 roku Karta Narodów Zjednoczonych ONZ.

W podanym wyżej zestawieniu widać, że Polska znajduje się w awangardzie – wyprzedzamy nawet o dwa lata amerykanki, więc jest co świętować. W Polsce hucznie świętowano dopiero po 1945 roku - do późnych lat 80-tym XX wieku. Pamiętam te uroczystości w dniu święta kobiet: Akademia i: goździk, rajstopy i pijane chłopy. Wkroczyliśmy w XXI wiek święto odpolityczniono i powoli  wraca do łask.

Nasze folwarskie panie, bez chłopów źle się czują, w tym uroczystym dniu nie chciały być same. Każda, która miała taką możliwość przyprowadziła swojego męczennika. W uzasadnieniu podały - im też - właśnie 10 marca - coś się należy.