w ChrzÄ…szczycach - 1 listopada 2017
Każdego roku jest taki dzień gdy tłumnie odwiedzamy miejsca na których spoczywają nasi bliscy, odeszli przed nami, przekroczyli próg śmierci i są po drugiej stronie życia. Miejsca ich spoczynku przyozdabiamy kwiatami, zniczami symbolizującymi wieczną światłość i tak od niepamiętnych czasów rokrocznie kultywujemy tę piękną tradycję.
Wiemy, że śmierć jest nieunikniona. Już w chwili pierwszego uderzenia serca, jeszcze w łonie matki, nasz zegar biologiczny zaczyna odmierzać czas na jaki Stwórca uaktywnił każde życie. Sprytnie, każdy zegar ustawił na inną godzinę. Smutne jest to, że człowiek manipuluje przy tym zegarze, skracając często gwałtownie jego działanie. A to oznacza przedwczesną śmierć.
Bowiem śmierć ukazuje nasze życie i mówi nam o życiu i wieczności. Kościół nie wzywa do smutku i przygnębienia nad śmiercią naturalną. Smutna i przygnębiająca jest śmierć spowodowana umyślnie lub nieumyślnie z własnej woli lub innego człowieka.
Z taką śmiercią, która każdego dnia dotyka tysiące istnień ludzkich, to w naszych cywilizowanych czasach uważamy za normalne: liczne permanentne wojny, głód w krajach Afryki, komunikacja, terror, aborcja - tak przynajmniej nam się wydaje.
W Dzień Zaduszny, stojąc nad mogiłą mamy okazję na chwilę zadumy nad naszym życiem. Na co dzień nie myślimy o przemijaniu i śmierci, nie wspominamy tak często zmarłych, bo mamy swoje obowiązki, problemy i radości. Ale w tych listopadowych dniach warto poświęcić trochę czasu na refleksje i pamięć, odwiedzić cmentarz i ofiarować naszym bliskim i dalszym spoczywającym tam wiecznym snem - zdrowaśkę, bo tak czynili już nasi przodkowie w głębokiej starożytności chrześcijańskiej.
I jestem pewny, że każdy z nas jeszcze żyjący - po przejściu: za rok, za chwilę, za moment - na drugą stronę życia, będzie tam oczekiwał tego samego od tych, którzy będą żyć dalej.
żyj tak aby nad twoim jeszcze otwartym grobem płakali wszyscy.
Modlitwy na cmentarzu fragment (1)
Iloœæ osób on-line: 1