Jeśli prawdziwego Ślązaka zapytasz:  Jak tam twoje „wieprzki” zaprowadzi cię do ogrodu i pokaże agrest, zielony owoc podobny do świniaka.

  Ten sam Ślązak zapytany: Jak tam twój „wieprzek” zaprowadzi cię do chlewika i pokaże swojego świniaka, który cały rok żyje  w chlewiku, często chadza po obejściu, tarza się w błocie i objada resztkami ze stołu gospodarza, a ten z dumą  mu się przygląda, poklepuje po grzbiecie i chwali gdy przybiera na wadze.  

  Jeszcze nie tak dawno - każda rodzina na Śląsku chowała sobie swoją świnkę a świniobicie było prawdziwym świętem całej rodziny. Zwyczajowo sezon świniobicia rozpoczynało się po św. Marcinie i nie było rzadkością, bowiem  tego dnia można się  było do syta najeść a przy okazji nakarmić sąsiadów. Zbliżały się święta, więc trzeba było także coś przygotować  i zachować na bożonarodzeniowy stół.

Przy okazji zacieśniały się więzi w naszej społeczności,

 bo na świniobicie przychodzili i krewni i znajomi. Świniobicie było też imprezą towarzyską.

Anno Domino MMXVIII, jesień po św. Marcinie – no to jedziemy na świniobicie do Przysieczy, które przygotowała Rada Sołecka z sołtysem p. Krzysztofem  Lelkiem na czele, a wszystkie przetwory przygotowała pani Stefania Wystrach i jej Grupa. Biesiadnikom do spalania nadmiaru kalorii na parkiecie "Pod Rumcajsem" pomagała muzyka serwowana przez Duet Ex Blok.