"Mors est ianua vitae”

„Śmierć jest bramą do życia”

  Mors est ianua vitae - inskrypcja spotykana na wielu bramach przed wejściem na cmentarz - która w pełni zawiera podstawę wyznania wiary.

  Naszej wiary. W zbawczą śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie, która otwiera możliwość życia  wiecznego wśród zbawionych. Śmierć, która kończy biologiczne życie ciała, a uwalnia duszę.

  Już w odległych czasach ciała bliskich którzy odeszli, powierzano ziemi lub płomieniom - a obrządek pochówku traktowano z szacunkiem ale i z bojaźnią.

   Dziś środki masowego przekazu budują w naszych umysłach wypaczony wizerunek śmierci. W filmach, grach  komputerowych, staje się ona zjawiskiem bezosobowym  - rozrywką - w konsekwencji przestajemy sobie radzić z prawdziwą śmiercią, która dotyka wszystkich - jest codziennie obok nas.  

  Nasi przodkowie byli bardziej odporni na umieranie.  Ludzie starzy umierali w domach, w otoczeniu najbliższych, z tym faktem pogodzeni. Wiek XX zapoczątkował szpitalny styl umierania, ukryty za parawanem w salach szpitalnych. Umierający został zmuszony w samotności do konfrontacji z Bogiem lub z nicością, gdy odrzuca Boga.

  Coraz trudniejsza jest ta konfrontacja, gdyż pokolenie ludzi wchodzących dziś w wiek dojrzały to generacja zupełnie nie oswojona ze śmiercią, ponieważ  cywilizacja nastawiona jest obecnie na sukces, wolność, witalność i energię życiową.

 Od kilku dni obserwujemy wzmożony ruch na wszystkich mniejszych i większych cmentarzach. Zbliżają się Zaduszki, dla wielu to czas zadumy i pamięci o tych, którzy odeszli.

   Dobrze, że takie święta są w tym naszym pełnym rozpędu życiu. Dla wielu to okazja, by pójść na cmentarz, zapalić znicz  i pomodlić się za znajomych, przyjaciół czy swoją rodzinę. Dla osób niewierzących, to po prostu okazja powspominać tych, którzy byli kiedyś dla nich ważni i bliscy.