Pofyrtane dzieje Folwarku część X

Pofyrtane dzieje Folwarku część X
powrót
Jak już wspomniałem w części IX Stany Czech i Śląska wybrały sobie nowego króla Ferdynanda II, pod warunkiem, że ten będzie respektował przywileje ustanowione dla nich, przez cesarza Rudolfa II. Ale tak się nie stało, co można było już wcześniej przewidzieć na podstawie jego rządów w Austrii, gdzie jeszcze przed koronacją na króla Czech i Śląska - jako arcyksiążę od 1596 roku sprawował władzę. Już wtedy, jego pierwszym posunięciem było cofnąć wszystkie przywileje dla protestantów. Zmusił wszystkich wyznawców nowej wiary do nawrócenia albo natychmiastowego opuszczenia kraju. To spowodowało wielki zaburzenia gospodarcze w Austrii. Nie zważając na skutki upadku gospodarki, arcyksiążę Ferdynand - wtedy jeszcze III, dalej konsekwentnie prowadził kontrreformację, biorąc przykład od swojego wujka króla Hiszpanii Philippa III, który rekatolizował kraj wszelkimi sposobami.
Ale w czerwcu 1617 roku uroczyście w Pradze przed koronacją przysięgał, że wszystkie przywileje protestantów zostaną zachowane. Po koronacji przeprowadził swój urząd z Pragi do Wiednia, a dla Czech ustanowiono urząd Starosty. 21 marca 1618 roku zwołano w Pradze zebranie protestantów -(pomimo zakazu cesarza Matthiasa). Dwa dni później delegacja protestujących wybrała się na zamek Hradczany, gdzie prowadzono rozmowy ze nowym starostą. (Martinitz i Slavata i ich sekretarz Fabricius, którzy w rozmowach reprezentowali cesarza). Ponieważ nie doszło do porozumienia protestujący wyrzucili przez okno z wysokości 17m reprezentantów cesarza. Jak się później okazało, ten "Rewolucyjny Akt" został zaplanowany - chodziło o polityczny przewrót. To był początek długiej 30 - letniej wojny religijnej, która dla całej Europy okazała się straszna.
Protestanci pod wodzą Matthiasa Thurna organizują 30 osobowy "Dyrektoriat", organizują armię. Jezuici zmuszeni do opuszczenia Czech, arcybiskupa Pragi, i wszystkich zakonników przegoniono. Stany zaczęły walczyć przeciw wszystkim co królewskie, a protestanci przeciw wiernym królowi, katolikom. Wiedeń niezdecydowany przyglądał się Pradze - . Cesarz Matthias był skłonny do negocjacji, krół Ferdynand II - mając poparcie swojego wujka króla Hiszpanii Philippa III, naciskał na militarne rozwiązanie problemu w Czechach. Doradca cesarza Khlesl został przez Ferdynanda II aresztowany - cesarz na aresztowanie swojego doradcy nie zareagował, wiec dworska "partia popierająca siłowe rozwiązanie - była górą. Ale do otwartej wojny doszło dopiero po śmierci cesarza.
20 marca 1619 roku w Wiedniu umiera cesarz Matthias. Ponieważ przyrzeczenia króla Ferdynanda II nie zostały dotrzymane 5 czerwca 1619 rok rebelianci z Czech stanęli (pod przewodnictwem Heinricha Matthiasa Thurna ) przed bramami zamku we Wiedniu. Delegacja wysłana do Ferdynanda II (jeszcze nie cesarza) żądała uznania praw nabytych i zawarcia pokoju, do tych żądań dołączyły się również Stany w Austrii. Ferdynand dysponował jednak większymi siłami, a pomogli mu również sami mieszkańcy Wiednia, więc rebelianci zostali zmuszeni do wycofania w kierunku Pragi.
	Ferdynand II cesarz Rzymu i Rzeszy Niemieckiej Urodzony 9 sierpnia 1578 w Graz I -związek małżeński 24 kwietnia 1600 w Graz z Marią Anną księżniczką Bawarii (18.12.1574, - 8.03.1616) II - związek małżeński 2 lutego 1622 w Innsbrucku z Eleonorą księżniczką z Mantua (23.9.1598, -27.6.1655) 29.6.1617 rok w Pradze (po przysiędze złożonej stanom Czech i Śląska) wybrany na króla Czech i Śląska. 1.07.1618 roku w Preβburg koronowany na króla Węgier 9.09.1619 roku koronowany Frankfurt n/M na cesarza Rzymu i Niemiec zmarł, 15 lutego 1637 w Wiedniu.

Z pierwszego małżeństwa urodziło się siedmioro dzieci:
1- Christina (1601-1601). 2 - Karol (1603-1603). 3 - Johann (1605-1619). 4 - Ferdinand IV (jako późniejszy cesarz Ferdynand III). 5 - Maria Anna (1610 - 1665). 6 - Cäcilia Renata ( 1611-1644), 13.9.1637 w Krakowie poślubiła Władysława IV (Waza) króla Polski w latach 1632-1648. 7- Leopold Wilhelm (1614-1662) od 1655 do swojej śmierci biskup Wrocławia.

Powstanie praskie (1618), kiedy to wyrzucono z okna przedstawicieli cesarza, spowodowało wysłanie z Opola korpusu wojsk "dla ochrony religii". Opolanie zachowali jednak neutralność - próbowali być pośrednikiem, oświadczyli protestantom, ze muszą sie zadowolić praktykowaniem religii w domu. Oficjalnie z politycznego punktu widzenia potępiali protestantów, ale z religijnego sprzyjali. Mieszczanie Opola - protestanci próbowali stosować siłę, szczególnie podczas obrzędów pogrzebowych według rytuału luterańskiego. Dochodziło do rękoczynów i rozwalania bram cmentarnych, a ceremonia pogrzebowa odbywała sie pod ochrona muszkieterów. Gdy do Starostwa opolskiego dotarła wiadomość o zwycięstwach Ferdynanda II i o pogromie protestantów w Czechach, zakazano w sposób jak najsurowszy wszelkich praktyk w nowej religii.
Powstanie praskie skończyło się wielką klęską dla Czechów. "Biała Góra w Czechach" (8.11.1620 rok), tam zanim rozgorzała wojna trzydziestoletnia odbyła sie mała wojenka miedzy Unią protestancką (22 tysiące wojska), a Ligą katolicką (28 tysięcy wojska), którzy wcześniej zawarli pakt o nie agresji w (Ulm) - ale tylko na terenach rzeszy niemieckiej Czechy to nie rzesza, więc traktatu nie naruszono. Przywódcy, którym się nie udało uciec, zostali zgładzeni a ich majątki skonfiskowane. 30 000 rodzin zostało wysiedlonych z kraju, zwolennikom skonfiskowano wielkie posiadłości (około 650). Książęta, hrabiowie zasłużeni dla dworu Habsburgów ale sprzyjający protestantom zmuszeni zostali do opuszczenia kraju. Wydawało się że to już koniec dla protestantów, ale to był dopiero początek.
Cesarz Ferdynand II znalazł poparcie papieża Pawła V, króla Hiszpanii Philippa III, oraz Katolickiej Ligii w Bawarii, od której był silnie militarnie uzależniony. Ale i protestanci mieli swoje poparcie. Unia, którą wcześniej już założono miała poparcie króla Szwedów - Gustawa Adolfa II i króla Danii Christiana IV. I tak zaczęła się Wielka Wojna pomiędzy Ligą Katolicką i Unią Protestancką, która trwała 30 lat. W pierwszych latach Ferdynand odnosił wielkie zwycięstwa. W dniu 10 maja 1627 dla Czech, Moraw i Śląska wydano nowe dyrektywy organizacyjne, w których zapewniono: prawo dziedziczenia dla linii Habsburgów, pozbawiono stany w Czech Morawach i na Śląsku prawa w przyszłych wyborach na króla, a kancelaria cesarza została definitywnie przeniesiona do Wiednia. W 1629 roku wydał edykt, w którym zapisano, że wszystkie dobra (majątki, kościoły, klasztory, fundacje, biskupstwa) zabrane od 1552 roku katolikom przez protestantów mają być natychmiast zwrócone.
Do egzekucji edyktu, cesarz Ferdynand II zobowiązał czeskiego szlachcica Alberta Wallensteina - o którym będzie jeszcze głośno na Śląsku, wychowany w biednej rodzinie protestantów, przeszedł na katolicyzm dopiero w 1606 roku. Brał również czynny udział w bitwie pod Białą Górą, gdzie się wykazał, a potem "zakupił z prawem dziedziczenia" dobra skonfiskowane protestantom. W 1623 roku podniesiony do rangi księcia rzeszy niemieckiej. Kiedy wojna trzydziestoletnia nabrała rozmachu, Wallenstein, za zgodą i poparciem cesarza miał pod swoim dowództwem wielką armię, która dotarła i do naszego Opola a w kronice Prószkowa czytamy o wielkich spustoszeniach jakie w Prószkowie czyniono.
Co nowego w naszym Folwarku?
Przy drodze z księstwa raciborskiego do opolskiego na polu Jajsiowym w roku 1627 wybudowano kapliczkę, którą do dziś możemy oglądać. Wiele jest legend na jej temat. Ja dodam następną. Kiedy się czyta jakie okropności spotkały czeskich protestantów, na co byli narażeni nasi opolscy protestanci, czy nie nasuwa się tu odpowiedź; My Folwarczanie jesteśmy katolikami. Maszerujące wojska, tropiące protestantów na swej drodze miały widoczny znak. Tu nie musimy się zatrzymywać, tu mieszkają katolicy.! ?


Nasza najstarsza budowla w Folwarku 1627 rok - 10 lat już trwają wojny religijne w państwie Habsburgów, do którego i nasz Folwark należy



Datę można wyraźnie odczytać !


Więcej następnym razem.
pozdrowienia z folwarku rudolf
powrót

Odwiedzin ogółem: 003642 Odwiedzin dzisiaj: 1

Ilo�� os�b on-line: 1